Rozdział 9

- Ty jesteś dobre gówno!

Usłyszałam głos nikogo innego jak Daniego Alvesa. No tak, kto inny jak nie tych dwoje wariatów mogłoby popsuć taką chwilę? Ale mimo to, że byli tacy nieogarnięci to kochałam ich jak swoich braci. Byli wspaniali. Jedyni i nie do zastąpienia. W tym momencie jednak miałam ochotę udusić ich obu gołymi rękami.

Neymar stał wpatrując się w moje oczy z wyczekiwaniem, strachem i pewną dozą zniecierpliwienia. Chciałam mu odpowiedzieć, jednak nie mogłam zrobić tego w towarzystwie piłkarzy. Chciałam powiedzieć to w odpowiedniej chwili, kiedy będziemy tylko we dwoje. Jednak ciągle ktoś nam przeszkadzał. Byłam gotowa aby wypowiedzieć te słowa. Od tak dawna marzyłam aby usłyszeć je z ust Brazylijczyka. Teraz kiedy nastąpił ten moment, nie wahałam się. Chciałam być z nim i wiedziałam, że on także tego chce. Z nim czułam się wyjątkowa i…kochana. Po raz pierwszy w życiu miałam chłopaka. Nie wiedziałam do końca jak to jest. Jak powinno być. Jednak czułam, że jest idealnie. Nie chciałam między nami nic zmieniać. Może oprócz jednej rzeczy. Byłam gotowa. Chciałam w pełni należeć do Neya.

____________________________________NEYMAR_____________________________________

Stałem jak sparaliżowany nie wiedząc jak się zachować. Czy odwrócić się jak gdyby nigdy nic i iść do chłopaków? Czy czekać na jej ruch? A może wziąć ją w ramiona i nie zważając na piłkarzy zanieść do sypialni gdzie w pełni moglibyśmy cieszyć się swoim towarzystwem?

Poczułem na mojej dłoni delikatny dotyk Hiszpanki. Spojrzałem na nasze ciasno splecione dłonie i uśmiechnąłem się. Wiedziałem, że wszystko jest w porządku, że Rita nie przestraszyła się moich słów. Chciałem usłyszeć jej odpowiedź. Mimo jej zachowania nadal gdzieś w głębi mnie czaił się zalążek strachu. Strachu przed odrzuceniem. Uniosłem głowę chcąc coś powiedzieć kiedy na ustach poczułem delikatne wargi brunetki. Czuły. Delikatny niczym muśnięcie skrzydełek motyla pocałunek. Nasze złączone dłonie i usta. W tym momencie przestałem się bać czegokolwiek. Wiedziałem, że Ricie na mnie zależy, że nie chce mnie stracić. Przy mnie była inna niż przy wszystkich. Była sobą. Niepokorną, pyskatą dziewczyną z marzeniami. Nie bała się mówić co myśli i czego pragnie. Jednak tylko mnie udawało się wywołać na jej twarzy rumieniec. Tylko ja mogłem sprawić, że nie mogła skupić się na niczym innym prócz mojego dotyku. Upajałem się tym. Czułem się wyjątkowy. Jej dotyk sprawiał, że płonąłem. Chciałem jej. Całej. Jednak czekałem…czekałem aż będzie na to gotowa. Pragnąłem jej niewyobrażalnie mocno ale wiedziałem, że Rita potrzebuje czegoś specjalnego. Chciałem ofiarować jej wszystko co tylko byłem w stanie. Chciałem żeby poczuła się wyjątkowo. Była moją księżniczką. Zasługiwała na wszystko co najlepsze.

Jej wargi delikatnie pieściły moje usta a prawa dłoń mocno ściskała moją. Wolną ręką oplotłem jej szyję mocniej do siebie przyciągając. Pogłębiłem pocałunek nie mogąc się powstrzymać. Badałem językiem wnętrze jej ust. Pragnąłem nigdy się od niej nie odrywać. Chciałem zamknąć nas w domu. Zniknąć dla świata zewnętrznego. Nacieszyć się nią na osobności. Poczułem jak Hiszpanka delikatnie się odsuwa. Jęknąłem w proteście nie otwierając oczu. Poczułem jej usta tuż przy moim uchu. Jej gorący oddech muskający wrażliwą skórę.

- Później skarbie…- wyszeptała zmysłowym głosem. Jej ręka przesuwała się w górę mojego ramienia. Paląc mnie żywym ogniem. Moje spodnie w momencie stały się ciasne jak diabli. Ta dziewczyna mnie wykańczała. Pocałowała wrażliwe miejsce tuż pod moim uchem. I odsunęła się ode mnie z triumfalnym uśmiechem. Odwróciła się chcąc odejść kiedy przyciągnąłem ją do mojego twardego ciała. Wtuliłem się w nią całkowicie chcąc aby poczuła jak na mnie działa. Jej kuszące wargi rozchyliły się delikatnie z zaskoczenia. Jej oddech przyśpieszył a z pięknych usteczek wydostał się urywany, cichy jęk. Przylgnąłem do jej szyi przygryzając jej jedwabistą skórę. Zadrżała pod wpływem niewypowiedzianej obietnicy. Na moich ustach pojawił się szeroki uśmiech. Puściłem jej drobne, kuszące ciało i odchodząc dałem jej klapsa.

______________________________________RITA_______________________________________

Stałam jak zamurowana. Nie wiedziałam co się właśnie stało ale czułam się wspaniale. Nie wiem jakim sposobem sprawy przybrały taki obrót jednak bardzo się z niego cieszyłam. Uśmiechnęłam się szeroko i ruszyłam w stronę salonu z którego dobiegały głośne głosy piłkarzy.

Moim oczom ukazał się niecodzienny obrazek. Na kanapie z nogą w górze leżał Gerard. Obok niego trzymając go za rękę siedział Dani z dramatycznym wyrazem twarzy. Fotel obok zajmował Neymar który ledwo hamował się od wybuchnięcia śmiechem. Przechodziłam obok gości w poszukiwaniu wolnego miejsca kiedy poczułam silne ramiona oplatające moje biodra i ciągnące mnie w swoją stronę. Jednym zwinnym ruchem zostałam usadzona na kolanach mojego chłopaka i przyciśnięta do jego twardego ciała. Uśmiechnęłam się i wtuliłam w ciało Brazylijczyka.

- Umieram!- krzyknął i zakrył ramieniem swoją twarz Pique.

- Nie! Kochany tylko nie to! Żyj! Mieliśmy tyle planów…- krzyczał dramatycznie Brazylijczyk.- Mieliśmy podglądać Neymara i Ritę… Śledzić Fabregasa..- wymieniał niemal płacząc.

Kręciłam głową w powątpiewaniu. Załamany Ney oparł głowę o moje ramię i dyskretnie pod koszulką zataczał kręgi kciukiem na moim brzuchu wywołując u mnie dreszcze podniecenia. Nie mogłam doczekać się momentu kiedy zostaniemy sami. Pragnęłam wyznać mu co do niego czuję. Chciałam aby wiedział ile dla mnie znaczy. Każdy jego dotyk był dla mnie nie do zniesienia. Nie mogłam usiedzieć spokojnie na jego kolanach czując jego ramiona owinięte wokół mnie. nie po tym do czego doszło w kuchni. Pragnęłam dotykać jego nagiego ciała. Aby nie dzieliła nas żadna granica. Abyśmy stali się jednością. Czułam na szyi jego gorący oddech i jego duże dłonie na moim brzuchu. W moim podbrzuszu wybuchał ogień który powoli trawił całe moje ciało. Nie mogłam wygonić z moich myśli obrazu nas razem. Zjednoczonych. Na moje policzki wstąpił krwisty rumieniec. Poczułam mocniej obejmujące mnie ramiona i czuły pocałunek na mojej szyi. Neymar sprawił, że poczułam się pewniej. Nie krępowałam się towarzystwa chłopaków. Patrzyłam z powątpiewaniem na cyrk odstawiany na naszych oczach. Nie wiedziałam czy śmiać się z komicznej sceny czy płakać nad głupotą kolegów. Neymar chichotał jak głupi za moimi plecami. Dani klęczał przy kanapie u boku Gerarda.

- Kochanie moje! Nie umieraj proszę Cię! Pocałować?!- zapytał z nadzieją Alves. Pique w ciągu minuty poderwał się na nogi z przerażoną miną.

- Fu! Nigdy! Ja…- urwał przerażony.- Shak mnie zabije!- wykrzyczał i czym prędzej pognał w stronę drzwi. Nim trzasnęły drzwi zerwał się z podłogi drugi z naszych gości.

-Geri Kochanie! Zaczekaj na mnie!- zapiszczał po czym nie zwracając na nic uwagi pobiegł w ślady kolegi.

Siedziałam zdezorientowana nie wiedząc co się właśnie wydarzyło. Usłyszałam trzask drzwi i ciszę. Poszli sobie. Nareszcie byłam sama z moim chłopakiem. Nagle ogarnął mnie strach. Strach przed tym co się stanie. Nie bałam się reakcji Neymara. On mnie kochał. Neymar mnie kochał.. Nigdy nie przypuszczałabym, że coś takiego się wydarzy. Nie wiem jakim sposobem dotarłam do tego miejsca w którym teraz jestem. Niegdyś zbuntowana młodsza siostra Cesca Fabregasa. Świetnego gracza FC Barcelony. Siostra sławnego i bogatego piłkarza otaczana przez śmietankę sportowego świata. Zawsze kochałam piłkę. Była moją odskocznią. Może nie byłam tak świetna jak mój starszy brat ale…kochałam to. Pamiętam jak graliśmy razem w piłkę. Cesc nauczył mnie wszystkiego co teraz potrafię. Zawsze był dla mnie najlepszym przyjacielem. Odkąd pamiętam lepiej dogadywałam się z nim i jego kolegami niż z dziewczynami ze szkoły. Dziewczyny zawsze chciały się dostać do Cesca. On był zawsze nie osiągalny. Jego dziewczyną od zawsze była piłka. Kochał ją jak nic w życiu. Jednak najważniejsza była dla niego rodzina. Kiedy grał mecz ja musiałam zajmować honorowe miejsce na trybunach aby wszystko dokładnie obserwować. Byłam z niego dumna. Często się kłóciliśmy ale wtedy wychodziliśmy na boisko. Graliśmy do tej pory aż nie mieliśmy siły się ruszyć. Wtedy wracając do domu Cesc obejmował mnie ramieniem i przytulał mocno do swojego boku całując mnie w czoło. Rozumieliśmy się bez słów i one nie były nam potrzebne. Wystarczyło, że rzucił na mnie wzrokiem i wiedziałam wszystko. Kiedy przeprowadził się do Barcelony zabrał mnie ze sobą. Mieszkałam z nim, imprezowałam i chodziłam na treningi. Jego przyjaciele byli moimi. Tito Vilanova był dla mnie jak ojciec. Podczas treningów za każdym razem zajmowałam miejsce u jego boku na ławce. Mogliśmy rozmawiać godzinami. Był dla mnie niesamowicie ważny i kochałam go jak rodzinę. Był dla mnie i Cesca Barcelońskim Tatą. Piłkarze byli dla nas jak rodzina. Znaliśmy się doskonale i rozumieliśmy. Spędzaliśmy w swoim towarzystwie całe dnie. Wieczorami przesiadywaliśmy co raz w domu kogoś innego. Pijąc i bawiąc się w róże głupie gry. Tworzyliśmy rodzinę. Barcelońską rodzinę.

Z zamyślenia wyrwał mnie dźwięk dzwonka do drzwi. Poczułam, że ciało Neymara się napięło po czym zacisnął dłonie na moich biodrach.

- Zobaczę kto to Skarbie..- powiedział zsuwając mnie ze swoich kolan i czule całując w usta. Oderwał się ode mnie z jękiem.- A może nie otworzę…- wymruczał składając na moich ustach jeszcze jeden słodki pocałunek. Podobał mi się jego pomysł jednak słysząc nieustający głos dzwonka delikatnie odsunęłam od siebie jego kuszące wargi.

- Idź już….- uśmiechnęłam się chytrze. Delikatnie polizałam jego dolną wargę i odepchnęłam od siebie żartobliwie. Usłyszałam ciche przekleństwa wychodzące z ust Neymara. Jednak ociągając się podążył w stronę drzwi wejściowych. 

____________________________________NEYMAR_____________________________________

Byłem wściekły na tego, kto nagle zapragnął nas odwiedzić. Akurat w tym momencie w którym marzyłem tylko o tym aby trzymać w ramionach Ritę. Pragnąłem jej jak jeszcze nigdy. Pragnienie rozpalało mnie i trawiło od środka. Sprawiało, że nie byłem w stanie myśleć o niczym innym jak o dotykaniu jej. Całowaniu. Czczeniu jej nagiego ciała w pełni oddanego mnie. Jednak na jakiś czas musiałem zapomnieć o zrealizowaniu moich myśli. Kiedy spostrzegłem kto stoi za drzwiami moje ciało od razu ochłonęło. Naszym niechcianym gościem był nie kto inny jak Cesc Fabregas. Pomimo to, że był moim przyjacielem to oczekiwałem go w tym momencie najmniej. Bowiem nikt nie psuje romantycznego napięcia lepiej jak brat dziewczyny.

- Cześć Stary!- powiedział z uśmiechem ściskając mnie i klepiąc po plecach na powitanie.

- Hej- uśmiechnąłem się w stronę pomocnika.- Co cię do nas sprowadza?- zapytałem siląc się na uprzejmości. Hiszpan spojrzał na mnie podejrzliwym wzrokiem i zajrzał w głąb domu.

- Przeszkodziłem w czymś?- zapytał marszcząc brwi.- Chyba nie…- zaczął podniesionym tonem.

- Nie.- zaprzeczyłem spokojnie nim dokończył swoją myśl.- W niczym nie przeszkodziłeś po prostu chcieliśmy spędzić ze sobą spokojny wieczór a tym czasem wpadła tu dwójka bardzo dobrze nam znanych idiotów. Bez żadnych wyjaśnień, potem odegrali scenkę umierającego Gerarda i wypadli z domu jak z procy bez cienia wyjaśnień.- z każdym moim słowem brunet coraz bardziej powstrzymywał się od śmiechu. W końcu parsknął śmiechem i kręcąc głową podążył w stronę mojego salonu. Zamknąłem drzwi i ruszyłem za nim.

Kiedy wszedłem do salonu zobaczyłem coś wspaniałego.. Rita tonęła w ramionach brata z szerokim uśmiechem na ustach. Cesc szeptał jej coś na ucho a ona co chwila wybuchała śmiechem tłumionym przez materiał jego koszulki. Oparłem się o futrynę i spoglądałem na moją dziewczynę z szerokim uśmiechem na twarzy. Kochałem każdą jej cząstkę. Każdy milimetr jej seksownego ciała. Każdy kawałek jej duszy. Jej pełne, kuszące wargi. Czarne jak węgielki oczy w których igrały psotne ogniki. Małe, delikatne dłonie. Jej długie jedwabiste włosy kusząco sięgające pasa. Płaski brzuch. A także nogi które doprowadzały mnie do szału.

- Hej!- krzyknąłem w stronę rodzeństwa- bo będę zazdrosny!- dodałem z uśmiechem podchodząc do dwójki przyciągając do swojego boku moją dziewczynę.

Kilka godzin później zamykałem drzwi za moim najlepszym przyjacielem. Cesc nie wyjaśnił powodu swojej wizyty jednak łatwo było się domyśleć, że przyszedł skontrolować co robimy. Rita została u mnie na noc. Podążyłem w stronę mojej sypialni z uśmiechem na ustach. Wreszcie zostaliśmy sami. Marzyłem o tej chwili cały dzień. Delikatnie otworzyłem drzwi do sypialni szukając wzrokiem Rity. Stała odwrócona plecami do drzwi spoglądając przez okno. Jak najciszej umiałem, podszedłem do niej i objąłem jej drobne ciało ramionami. Usłyszałem ciche westchnienie. Złożyłem delikatny pocałunek na jej policzku i zobaczyłem jak jej powieki opadają w błogiej przyjemności. Odsunąłem włosy z jej szyi składając na niej pocałunki. Moje palce wędrowały po jej ramionach by spleść się z jej małymi dłońmi.

_____________________________________RITA________________________________________

Pocałunki Neymara były jak ogień który wybuchał w moim wnętrzu. Nie mogłam opanować chęci bycia jak najbliżej niego. Wyplątałam moje dłonie z palców Neya i odwróciłam się w jego stronę. Dostrzegłam na jego twarzy pożądanie jakiego jeszcze nigdy nie widziałam. W jego oczach płonęły żywe ognie. Jego policzki były zaróżowione a usta delikatnie rozchylone. Mocno go do siebie przyciągnęłam. Ujęłam w dłonie jego twarz i pewnym głosem wypowiedziałam najważniejsze dla mnie słowa.

- Kocham Cię Neymar. Tak bardzo Cię kocham…- nim zdążyłam kontynuować jego usta opadły na moje wargi. Uniósł mnie delikatnie a ja oplotłam go nogami w pasie. Przylgnęłam całym ciałem do jego mocnego torsu. Ney podążył w stronę łóżka delikatnie mnie na nim układając. Spojrzał na mnie rozpalonym wzrokiem w niemym pytaniu. Moje dłonie powędrowały na jego koszulkę. Ściągnęłam ją jednym sprawnym ruchem. To było dla niego wystarczającą odpowiedzią. Jego usta znów przylgnęły do moich w namiętnym pocałunku. Smakował mnie jakby nie mógł nasycić się moim smakiem. Przygryzał, kąsał i łagodził pocałunkami moje wargi. W ciągu kilku sekund pozbył się naszych ubrań. Nasze dłonie plątały się ze sobą w szalonej wędrówce po naszych ciałach. Nasze usta nie odrywały się od siebie odurzone namiętnością. Nic nas nie dzieliło. Byliśmy jednością…

_________________________________________________________________________________

Hej wszystkim :*

Mamy dziś 9 mam nadzieję, że wam się spodoba :) 

Osobiście nie podoba mi się koniec...miał być inny ale wyszedł taki. Za dodanie rozdziału możecie podziękować Barcy Girl :D To ona mnie codziennie męczyła o dodanie :P Dzięki Słońce! :*

Bardzo zasmuciła mnie ilość komentarzy pod poprzednim rozdziałem. Nie wiem czy jest sens pisać skoro tak mało z was czyta? Dlatego bardzo was proszę KOMENTUJCIE! Piszcie co wam się nie podoba i co mogę zmienić. Oczekuję szczerej opinii. 

Ściskam!